Κατόπιν ερωτημάτων που έχουν προκύψει από επιχειρηματίες μέλη σχετικά με την επιβολή
του «τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση», σας γνωρίζουμε τα κάτωθι:
Με το άρθρο 30 του ν. 5073 (ΦΕΚ 204 Α’ / 11-12-2023) αντικαταστάθηκε ο φόρος διαμονής και
επιβάλλεται, υπέρ του Δημοσίου, τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι επιβάλλεται ανά ημερήσια χρήση και ανά δωμάτιο ή διαμέρισμα
σε ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα της υποπερ. γγ) της περ. β) της παρ.
2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 και σε αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές
επιπλωμένες επαύλεις (βίλες) της υποπερ. αα) της περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν.
4276/2014.
Ενώ παρατηρούμε ότι δεν αναφέρεται η υποπερίπτωση ββ) της περ. β) της παρ. 2 του άρθρου
1 του ν. 4276/2014, ήτοι: “ββ. Αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες
κατοικίες: αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες είναι
μεμονωμένες ή σε συγκρότημα μονοκατοικίες, επιφανείας σαράντα (40) τ.μ. τουλάχιστον
εκάστη, με αυτοτέλεια λειτουργίας και ανεξάρτητη εξωτερική προσπέλαση. Δομούνται με
όρους δόμησης κατοικίας. Για την ίδρυση και λειτουργία των τουριστικών επιπλωμένων
κατοικιών εφαρμόζεται το άρθρο 46 του ν. 4179/2013″.
Συνεπώς δεν επιβάλλεται τέλος ανθεκτικότητας στις τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες.